Daar staat hij, de machtige Baltische eik, klaar om verzaagd te worden tot panelen voor die Vlaamse, niet zo primitieve schilder die zijn naam draagt: Jan van Eyck. Wat zij van Gent, zelfs met Gods hulp, ook mogen beweren, de panelen reizen naar Brugge, waar Jan met zijn Margaretha woonde. Daar werkte hij voor die beruchte Bourgondiër Filips de Goede in diens Prinsenhof en daar werd hij begraven in de Sint-Donaaskerk. Zijn tijdgenoten kennen niet de geleerde kunstenaar van het Jan Van Eyckplein, wel de vakman van het koorgestoelte van de Sint-Salvatorskerk en de beelden van het stadhuis. Zijn vernieuwend gebruik van olieverf verhief hem van Vlaamse Primitief tot romantische held van de moderne tijd.